Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees (2 Kor 12:9).
Wanneer sal ons as Christene ooit die unieke mag van Christus, ons koning, ordentlik peil — en belangriker nog, daaruit gaan lewe?
Dit is naamlik die mag van ‘n koning wat nie op ‘n weelderige troon gesit het nie, maar vanaf ‘n ruwe houtkruis regeer.
Wat beteken dat sy mag nié die mag van opportunistiese politici of gewelddadige militêres is nie. Inteendeel, dit is die mag van weerlose liefde, van iemand wat bereid was om sy lewe vir ander op te offer. En wat só, deur offervaardige liefde en diens, mense regtig vrygemaak het. Vry van selfsug en gierigheid, van ongeduld en venyn, haat en geweld, vergelding en weerwraak.
Ja, vry van daardie oerdrif om jouself altyd te wil handhaaf en te laat geld, altyd beter te wil weet, altyd die laaste woord te wil spreek.
O, wanneer sal ons leer dat ‘n lewe wat nog aan hierdie soort magsoeke en ambisie verknog is, inderwaarheid brandarm is! Dikwels ook die voorspel tot ondergang en selfvernietiging.
O, wanneer sal ons leer dat dit saliger is om te gee as om te ontvang, om prys te gee in plaas van om gedurig te wil wen en bo uit te kom!
O, wanneer sal ons soos Paulus ontdek dat Christus se krag juis tot volle werking kom wanneer ons op dié manier swak en weerloos is (2 Kor 12:9)!
Sodat dít, hiérdie swakheid, ons roem en trots, ja, die groot embleem van ons lewe kan wees.
Here, onse Here, leer ons vandag weer die krag van weerlose liefde. Amen
Carel Anthonissen
