God laat eensames in ‘n huisgesin woon …n(Psalm 68:7).
Ek ken iemand wat redelike drastiese keuses in haar lewe moes maak ten einde haar eie vryheid en menswaardigheid te red.
Één van die keuses was om haar aggressiewe en skellerige man ná jare van mishandeling en geweld te verlaat.
Nie almal het haar optrede verstaan nie. Selfs van haar beste en vromer vriendinne het dit destyds afgekeur. Vir hulle was egskeiding eenvoudig verkeerd en nie te rym met die Christelike geloof nie.
En tog was daar te midde van haar smart en teleurstelling, één belangrike ligpunt: haar familie! Anders as haar vriendinne, het hulle het haar situasie en stryd oor jare goed leer ken. En onmiddellik om haar kom staan toe die ergste gebeur het.
Uiteindelik was dit hulle ondersteuning wat haar deur alles gedra het. Openlik sou sy dit later sê: “Dit maak nie langer saak wat mense sê of dink nie. Dit is genoeg om te weet ek het ‘n familie wat my liefhet en wat verstaan.”
Families is natuurlik nie sonder foute of skete nie. Van die pynlikste wonde word dikwels dáár toegedien – dit weet ons tog. Maar in ons brose, alledaagse lewe, bly die familie ‘n belangrike steunpunt, ‘n potensiële bron van oneindige liefde, ondersteuning en sekuriteit.
Daarom moet ons hierdie bande altyd met groot dankbaarheid en sorg bly koester.
O Here, dankie vandag weer vir ‘n familie waarop ek kan steun as dinge moeilik raak. En dink vandag aan hulle wat geen kind of kraai het nie – hulle wat alleen en eensaam deur die lewe moet gaan. Amen
Carel Anthonissen
