Nee, ons sal in liefde by die waarheid bly en so in alle opsigte groei na Christus toe (Efesiërs 4:15).

Om ons ware roeping as gelowiges uit te leef en ander sonder reserwe of kwalifikasie lief te hê, is nie enige mens beskore nie.

Dit verg, volgens Paulus in Efesiërs 4, ‘n bepaalde soort volwassenheid.

Dit vra dat ons nie meer impulsief, onvoorspelbaar en manipuleerbaar soos kinders sal wees nie, maar gróót of volgroeide mense sal word (Efes 4:13-14).

Groot mense is mense wat beskeie en afhanklik is. Wat hulle, aldus Paulus, gedurig laat oorrompel en verras deur Christus se liefde vir alle mense. Hierdie liefde word uiteindelik die onmisbare voedingsbron van hulle lewe, die bodem waarin hulle lewe wortelskiet, groei en opbloei (Efes 3:17-18).

Sodat hulle, in Paulus se woorde, met die tyd volmaak en volwasse soos Christus kan word. Of anders gestel: Iets van Christus self, van sy liefde en geduld, sy vergifnis en vrygewigheid begin afspieël.

Hierdie oefening in volwassewording, so blyk dit uit Efesiërs 4, is egter nie iets wat ons op ons eie kan of hoef aan te pak nie. Nee, dit geskied altyd in gemeenskap met ander, daar waar ons as lede van Christus se liggaam mekaar daagliks met vriendelikheid ontvang, leer respekteer, vergewe en verdra (Efes 4:2-4).

Só oefen ons nie net om groot te word nie, maar bou ons ook aan daardie band of eenheid wat tussen alle mense bestaan.

O Here, help my vandag weer om groot te word en in u liefde te groei. Amen

Carel Anthonissen