“Julle moet in My bly en Ek in julle. ʼn Loot kan nie uit sy eie vrugte dra as hy nie aan die wingerdstok bly nie; en so julle ook nie as julle nie in My bly nie” (Johannes 15:4).
Hildegard von Bingen het baie gewerk met die idee dat God se groen groeikrag agter alle lewe is. Nie net ons lewe nie, maar ook dié van die skepping. Dit is die bron.
Die Johannesevangelie beskryf dié bron in verhoudingsterminologie: Ons dra vrug omdat ons aan Iemand vas is; omdat ons nie aan onsself kan dink sonder om aan God te dink nie; omdat ons bestaan in mekaar ingeweef is.
Die dae en oomblikke van droogte (Von Bingen sien sonde as uitdroog), vernietig nie die verhouding nie; dit gebeur wanneer ons uit onsself en ons vermoëns alle energie probeer tap vir lewe en deernis. Ons bronne word uitgeput, maar God s’n nooit nie.
Tog is God ook ʼn God van droogte en woestyn, want ook daar is lewe – verrassend maar waar. Baiekeer vind ons Hom anderkant ons verwagtings en vooropgestelde idees. En wat ons vind is dat Hy nie net ʼn God van volheid en vrugbaarheid is nie, maar ook van leegheid en onvrugbaarheid.
Altyd verrassend anders, maar nooit ver nie.
Here, dankie dat ons U kan vind, ook en veral waar en wanneer ons dit nie verwag nie. Amen.
Lisel Joubert
