Die woord van die Here is volmaak: dit gee lewe (Psalm 19:8).

In Psalm 19 begin die digter met die uitroep dat die hemel en die uitspansel God se lof moet besing. Vers 4-5 is dan verrassend: “Sonder spraak en sonder woorde, onhoorbaar is hulle stem. Tog gaan daarvan ’n boodskap uit oor die hele wêreld en hulle taal bereik die uithoeke van die aarde.”

Al kan hulle nie praat nie, besing die hemelkoepel en die hemelliggame God se lof deur hulle blote bestaan. En hulle boodskap gaan uit oor die hele aarde en hulle woorde bereik die uithoeke van die wêreld.

Psalm 19 praat egter ook oor ander soort woorde (vers 8-10) – God se woorde. Dit is God se wet, bepalings, opdragte, gebooie en beslissings. God se woorde skenk lewenskrag; dit is betroubaar en dit gee wysheid; dit maak die hart bly en dit verhelder die oë; dit hou vir altyd stand en dit is begeerliker as goud.

Laastens praat die digter dan ook oor sy eie woorde en vra: “Mag wat ek sê en wat ek dink tog vir U aanneemlik wees, Here, my Rots en my Verlosser (vers 15). Wanneer ons in gebed stil word, hoor ons juis die lied van die skepping en God se lewegewende woorde.

Mag wat ek sê en wat ek dink tog vir U aanneemlik wees, Here. Ek wil u lof besing tot in die uithoeke van die aarde. Amen.

Lisel Joubert