Deur die doop is ons immers saam met Hom in sy dood begrawe, sodat, soos Christus deur die wonderbaarlike magsdaad van die Vader uit die dood opgewek is, ons ook so ’n nuwe lewe kan lei (Rom 6:4).

Die belydenis dat Jesus begrawe is, sal nie eers eendag, met ons begrafnis, betekenis hê nie. Dit het vandag reeds betekenis vir ons lewe. Om te bely dat Jesus gesterf het en begrawe is, is – al klink dit nie so nie! – ’n belydenis vol belofte. Vol lewe. Omdat God lewe skep uit die dood van Christus. Uit die graf van Jesus kom daar groei, bloei die lewe, blom ook ons lewe! 

Daarom hoef ons nie self te probeer om ons ou lewe voor God op te smuk of te restoureer nie. Ons ou bestaan moet trouens gesloop, afgetakel, begrawe word. Dit moet gebeur – so seker as wat ons ook eendag letterlik begrawe moet word. So seker as wat Jesus letterlik begrawe is. Want alleen uit die begrafnis kom die lewe. Alleen deur die dood heen word ons nuut … word ons skuld weggeneem, word die sonde van ons verlede agter die rug gewerp.

Wanneer ons gedoop word, is dit ’n teken van wat ten diepste gebeur: die ou mens word weggelê in die graf, maar die nuwe staan op. Dit is ’n geheimenis: dat ons deur die doop saam met Christus in sy dood begrawe word, soos Romeine 6:4 sê. Waarom? Sodat ons, soos Christus deur die heerlike magsdaad van die Vader uit die dood opgewek is, ook so ’n nuwe lewe kan lei.

Dit gebeur nou al met ons. Ons blom uit die graf. Hemelwaarts.

Alleen deur die dood word ons nuut.

Jesus, dankie dat ek ook mag blom uit u graf. Amen.

Johan Cilliers