Ongelukkig is dit wel so dat ons in tye van wanhoop en bedreiging ons harte vernou en verklein. Dit word tye wanneer ons spreekwoordelik ons lig onder die maatemmer wegsteek. Tye wanneer ons skanse om onsself bou om ons te beskerm en die ander uit te hou.

Tye van wanhoop is tye wanneer ons geneig is om nader te kyk. Die profeet nooi die inwoners van Jerusalem, en vir ons, uit om juis in sulke tye verder te kyk. Hoop het tog daarmee te make om teen jou persepsies en ervarings in te droom en te glo. Hoekom? Omdat jy op die Bron vertrou. Die Bron wat skeppend en verlossend kan werk, ook in die duisternis, want vir God is ook duisternis lig.

Daarom moet ons gedurig herinner word, deur die Woord en die bymekaarkom van gelowiges, dat God altyd en voortdurend reddend en skeppend teenwoordig is. Ons mag dit nie vergeet nie. As ons onthou, leef ons anders. En dan word ons lig en hoop vir ander.