Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly … nie (Heb 10:25).

Die Hebreërbrief wys nie net vir die kerk – dit is ons! – hoe belangrik ons gemeenskaplike hoop en sorg vir mekaar is nie, maar dit wys ons ook op hoe belangrik die samekomste van die gemeente is. “Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly … nie,” sê die skrywer van hierdie brief, “maar mekaar eerder aanmoedig om daarheen te gaan, en dit des te meer namate julle die oordeelsdag sien nader kom” (Heb 10:25).

Ek was eenkeer in ’n erediens waar daar vyftien minute lank doodse stilte was.

Die dominee het nie gepreek nie. Die koor het nie gesing nie. Volkome stilte.

Dit was die wonderlikste vyftien minute van my lewe! Want ’n mens kon – soos die predikant wou illustreer – iets aanvoel van die gemeenskap van die gelowiges. Jy kon dit op die gesigte van die mense lees. Jy kon dit beleef in die gemeenskaplike aanbidding van die Here. Jy kon werklik iets sien van ons gemeenskaplike toekoms – die ewige lof aan God.

Preke en sang, ja, die hele liturgie van die erediens is van wesenlike belang. Maar sien veral die Een agter en in dit alles raak. Gaan na die samekomste van die gemeente met die wete dat God op ’n besonderse manier daar is. En moedig ander aan om dit ook te doen.

Gaan na die samekomste van die gemeente met die wete dat God op ’n besonderse manier daar is.

Here, dankie dat die woord eensaamheid nie in my woordeskat hoef te wees nie. Amen.

Johan Cilliers