Kyk, Ek verander die lot van die tente van Jakob en sal My oor sy wonings ontferm (Jer 30:18, 1953-vertaling).
In die Ou Midde-Ooste gebruik die mense ’n vergelyking tussen die sonde en ’n kameel. Wanneer die nomadiese woestynbewoners hulle tente opslaan om te oornag, gebeur dit soms dat ’n kameel die punt van sy snoet by ’n tentklap sal insteek. Gewoonlik word hy dan weggejaag. Maar wee jou as jy hom laat begaan!
Eers steek hy sy hele kop by die tent in. Dan het jy nog tyd om te besluit of jy hom wil verwilder of laat aanhou inloer. Doen jy niks nie, volg sy lang nek stelselmatig. Dit hou nog nie gevaar in vir jou of jou tent nie. Maar, as jy hom so ver toelaat dat die eerste boggel op sy rug by die tentdeur inkom, is dit te laat. Dan beur hy doodgewoon met alle mag na binne en lig jou tent los van sy penne. Dan sit jy met ’n platgetrapte tent onder ’n oop hemel terwyl die sandstorm op jou afkom.
Om heilig te leef, is om die snoet van die kameel met die eerste verskyning ’n voltreffer te gee. En weer en weer …
Miskien lê jou tent lankal onderstebo. Dalk dink jy dit sal nooit weer reggemaak en opgeslaan kan word nie. Jy is verkeerd. Want die Here sê: “Kyk, Ek verander die lot van die tente van Jakob en sal My oor sy wonings ontferm” (Jer 30:18; 1953-vertaling). Die Here self rig jou lewenstent weer op.
Die Here self sal jou lewenstent weer oprig.
Here, maak my betyds wakker om die kameel se snoet te sien. Amen.
Johan Cilliers