“So moet julle bid: Ons Vader wat in die hemel is, laat u Naam geheilig word; laat u koninkryk kom; laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel. Gee ons vandag ons daaglikse brood; en vergeef ons ons oortredings soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree; en laat ons nie in versoeking kom nie maar verlos ons van die Bose” (Matteus 6:9-13).

Gebed gaan oor die verheerliking van die lewende God. Gebed is om in verwondering voor die drie-enige God neer te val. Dit is om oor sy grootheid te juig.

Gebed is om in Jesus se Naam voor God te verskyn. Dit is om by Hom tot rus te kom.

Gebed is om God se teenwoordigheid met eerbied te betree. Dit is om stil te wag op die Here totdat Hy ons genadig is.

Gebed is aanbidding, verwondering, nederigheid en rus. Dit is om God toe te laat om ons te seën.

Gebede is woordeloos én vol woorde. Dit vloei vanuit ’n rein hart.

Gebed sluit die deure na die skatkamers van die Allerhoogste oop.

Gebed is om voor God se wil te buig. Gebed is om weer en weer saam met Jesus uit te roep: “Nie my wil nie, maar u wil, o Heer!”

Gebed laat ons ontdek hoe om ons nood en dié van ander aan die Here se voete neer te sit.

Gebed is om in die teenwoordigheid van die Een te wees wat tyd en ewigheid in sy hande vashou. Stilte is dan meer gepas as woorde. Soms is ’n sug die mees opregte gebed.

Gebed is ’n lewenslange leerskool. Ons moet dit daagliks ingeoefen, ’n geloofsgewoonte maak, want gebed is die uitdrukking van ons lewende verhouding met God.

Here Jesus, leer my bid. Nie met baie woorde nie, maar om in u teenwoordigheid te rus, U in verwondering te aanbid en voor u wil te buig. Amen.