Toe sê Jesus vir hom: “Daar was ’n man wat ’n groot maaltyd gegee en baie mense uitgenooi het. Toe die maaltyd gereed was, stuur hy sy slaaf om vir die genooides te sê: ‘Kom, die maaltyd staan klaar.’ Maar hulle begin almal, die een na die ander, verskoning maak. Die eerste sê vir hom: ‘Ek het ’n stuk grond gekoop en dit is noodsaaklik dat ek uitgaan om daarna te kyk. Ek vra u, verskoon my asseblief.’ ’n Ander een sê: ‘Ek het vyf paar osse gekoop en gaan hulle probeer. Ek vra u, verskoon my asseblief.’ Nog ’n ander een sê: ‘Ek is pas getroud, daarom kan ek nie kom nie.’ “Die slaaf kom toe terug en vertel dit alles aan sy eienaar. Toe word die man kwaad en sê vir sy slaaf: ‘Gaan uit na die strate en gangetjies van die stad en bring die armes en kreupeles en blindes en verlamdes hierheen.’ Later kom die slaaf sê: ‘Meneer, u opdrag is uitgevoer, en daar is nog plek.’ Toe sê die man vir die slaaf: ‘Gaan uit na die paaie en lanings en dring by hulle daarop aan om in te kom, sodat my huis vol kan word.’ Dit verseker ek julle: Nie een van die mense wat genooi is, sal sy mond aan my kos sit nie” (Lukas 14:16-24).

Norma Rossouw, leraar van NG gemeente Vaalrivier en moderator van die NG Kerk, Wes-Transvaal, vertel:

Terwyl ek een aand rustig in die teenwoordigheid van die Here lê, kom hierdie crazy idee in my kop: Gee hierdie Kersfees (wat oor drie weke was) vir die behoeftiges ’n bord kos en vier saam hulle fees. Eers het ek al die goeie redes uitgedink hoekom dit nie sou kon werk nie, maar die dringendheid en die opgewondenheid van so ’n moontlikheid het net al groter in my hart geword. Uiteindelik het alles net in plek geval, ’n borg het na vore gekom, lidmate het borde kos aangedra, die tafels is gedek, gereed vir ons gaste. Almal wat behoeftig is, is genooi. Ná die diens het ongeveer 30 mense opgedaag – en ons het reggemaak vir 200 gaste.

Teleurgesteld vra ons: Wat doen ons met al die kos? Al wat ons kon vra, was: Wat leer die Woord ons?

Lukas 14 vertel die gelykenis van die groot maaltyd. Opgewonde het die lidmate van Vaalrivier met hulle karre gery en mense in die strate gaan haal. Die wonderlikste moment het aangebreek, want in ons omgee vir ander het ons meer ontvang as wat ons kon uitdeel. Skielik het mense hulle gemak, karre en sekuriteit opgeoffer en hulle ontferm oor enigeen wat honger lyk of in nood was. Almal het begin dien.

Daardie dag het ek weer iets verstaan van die nuwe familie wat ons in Christus is. Oor kultuur- en rassegrense heen is mense aangery, en daardie dag het die trane oor my wange geloop omdat ek iets van die koninkryk sien kom het. Ek het so klein gevoel in die teenwoordigheid van die Here.

Ná drie dae wat hy en sy seun nie geëet het nie, het ’n verwer daardie oggend gebid en gevra dat God vir hom verfwerk sou gee sodat hulle kon eet. Wie gebruik ’n verwer oor Kersnaweek? Maar hy het geglo God sal voorsien, en God het!

Drie vriende het opgedaag sonder kennis van wie God is, en ná die ete en ’n gesprek met hulle, groet hulle waardig met oë wat blink: “Now we know who God is, who Jesus is and who the Holy Spirit is.”

’n Boemelaar wat gedink het God het van hom vergeet, het daardie oggend vir ’n laaste keer probeer bid: “Here, as U my nie vergeet het nie, wys my vandag dat U my raaksien.” Toe kry dié verlore seun ’n vetgemaakte Sondagfeesmaal.

Daardie dag het God al die afsprake wat Hy gemaak het, nagekom. Seën het daardie dag nuwe betekenis gekry, en vir my was dit die heel beste Kersfees ooit!

Dankie, Here, vir alles waarmee U my seën. Maak my ore en my oë oop sodat ek die mense na wie toe U my roep, sal raaksien om hierdie seën aan hulle uit te deel. Ek is bereid om ver te ry en nog verder te gaan soek, want u seën en teenwoordigheid is te wonderlik om nie te deel nie. Amen.