Lees Johannes 12:27-33.

“Nou is Ek diep ontsteld” (v 27).

In plaas van “ontsteld” kon Hy maar gesê het … “bang”. Onseker. Hartseer. Kon Hy gevra het: Wat wil Vader van My hê? Vra Vader steeds die hoogste offer van My?

Maar dan kom Hy in opstand teen hierdie beproewing en Hy sê: Maak soos U wil. Dit is hoekom Ek hier is. U het My gestuur om u Naam te verheerlik.

Dan kom daar ’n stem – was dit die donderweer? Dalk ’n engel? En Jesus sê: Julle het dit gehoor, julle het Hom gehoor. Ek sê vir julle: Dit was om julle ontwil.

En dit sou, agterna beskou, die diepste motief vir die Christus­offer word: Om julle ontwil. Alles, álles – juis ook daardie heilige hartseer, die onmenslike onsekerheid, die lyding en sterwe van die koringkorrel – sou “om julle ontwil” (v 30) wees. Ter wille van ons.

Ook die uitwerping van die Bose, en daarmee saam alle ont­steltenis wat met hom, daardie bobaas van die onderwêreld, ge­paardgaan. Om ons ontwil word hierdie ellendeling verpletter.

En ons? Ons wat aan die ontvangkant van hierdie ingryping is? Ons word opgeroep om dié beslissende oorwinning te vier, om getroos daaruit te leef. Om elke dag opnuut moed te skep oor ’n stem wat na ons toe gekom het. Oor die hoop wat vir ons opge­vlam het. Oor die vrede wat op ons neergedaal het.

Oor ’n genade-offer, onbegryplik groot, wat om ons ontwil gebring is.

Vader, verheerlik u Naam ook in ons. Leer ons u wil. En maak ons ore oop om, al is ons bewerig en onseker, u stem vir ons lewe te kan hoor.

Barend Vos