Lees Psalm 10:12-18.

U het die gesmeek van die hulpeloses gehoor, Here. U gee hulle nuwe moed. U verhoor hulle gebed (v 17).

Here, waar kom die goddeloses daaraan
dat U nie omgee nie?
Wie het hulle wysgemaak dat U
u kinders ignoreer?
Is dit omdat hulle U nie ken nie
dat hulle U nie raaksien nie?

Hoe sal hulle sien dat U opstaan en u kinders troos?
Hulle leef dan ongetroos, volledig aan hulleself uitgelewer;
slagoffers van hul eie genadeloosheid – dit is ál wat hulle ken.

Maar óns ken U.
En ons weet hoe dit is wanneer U ons swaarkry vir u rekening neem,
wanneer U ons laste op u skouers tel en dit dra.
Ons het daaraan gewoond geraak om ons sorge aan U oor te gee
sodat u hand dit kan toevat, dit van ons af wegneem.
U sal daarmee maak soos U weet reg is
en op ’n tyd wat U reeds bepaal het.

Ons kan onsself nie help nie, Here,
en daarom is dit vir ons allertroostend
dat U óns – probleme en al – in u hande hou.

Soos U na weeskinders omsien,
só kyk U na ál u kinders.
So sien U almal raak –
ook die boosdoeners.
U moet húlle deeglik ondersoek,
vlek hul boosheid tot op die been toe oop
sodat daar nêrens meer vir hulle skuilplek is nie.
Jaag hulle rond, Here, hot en haar –
totdat hulle die pad vat!

U oor is na ons gedraai,
ons hart is gerus:
Ons het ’n tuiste by U.
Amen.

Barend Vos