Kom tog, laat ons die saak met mekaar uitmaak, sê die Here. Al was julle skarlakenrooi van sonde, julle sal wit word soos sneeu (Jesaja 1:18).
My buurman, ʼn sielkundige, vertel my nou die dag hoe hy mense prakties help om nie die onnodige en oorbodige bagasie van ander mense te dra nie, dit wil sê, om nie hulle onverwerkte komplekse joune te maak nie.
Sy raad is: Skep in jou verbeelding ʼn muur tussen jou en die persoon se beskuldigings of verwyte sodat dit nie jou lewe die hele tyd belas en omkrap nie. Gooi die ander se bagasie wat so swaar op jou rus gewoon terug na hulle toe sodat hulle dit self kan hanteer.
Dit klink dalk harteloos, maar volgens my buurman is dit dikwels die enigste raad wat help. Wat natuurlik nié beteken jy kan jou volledig van ander mense afsluit of jou aandeel in die kloof tussen julle onder die mat in vee nie. Inteendeel, met my buurman se raad skep jy dikwels juis die ruimte waarbinne albei partye eerliker kan ontmoet en hulle griewe openlik kan uitpraat.
Dié verpligting rus nie net op familielede of vriende wat van mekaar vervreem geraak het nie, maar ook op die mense van ons land wat mekaar om vele redes vandag steeds verwyt, beskuldig en met hulle onverwerkte geskiedenisse belas.
Vir ons as gelowiges begin die proses van heling en bevryding natuurlik altyd waar ons God se uitnodiging by monde van Jesaja 1:16-19 hoor en as ʼn daaglikse opdrag aanvaar. Daarsonder sal ons in ons griewe en verwyte bly vassit.
Here, gee my vandag die moed om onnodige laste, veral dié wat ander op my plaas, agter my te laat. Amen.
Carel Anthonissen
