Die liefde vir God bestaan daarin dat ons sy gebooie gehoorsaam (1 Johannes 5:3).
In die eerste brief van Johannes wat oor die uitleef van die liefde handel, duik ‘n uitdrukking of vermaning op wat in ons tyd ongewild geword het – ook vreemd voorkom in gesprekke oor die toekoms van ons samelewing.
Dit is dat ons God se gebooie moet gehoorsaam.
Ek mag verkeerd wees, maar ek verbeel my dat moderne mense wat glo dat hulle hulle eie heil kan uitwerk, allergies vir dié soort woorde en taal geword het. Ook dink dat dit nie betekenis vir gesprekke oor die alledaagse dinge van hulle lewe soos die ekonomie of die politiek het nie. Want dit impliseer immers dat ons moet buig voor ‘n hoër gesag as ons eie insigte en vermoëns en gehoor moet gee aan ander stemme as die stem van ons eie natuurlike begeertes, wense en prestasies.
Ja, dat ons gehóór-saam sal wees!
Vir Johannes bly gehoorsaamheid aan God se gebooie die sleutel tot kennis van God. Ook die geheim tot onderlinge liefde – daardie liefde wat vrees en selfsug verdryf, wat geregtigheid vir almal soek, ook vir ons geplunderde aarde. En wat uiteindelik die oorwinning insluit van alle magte wat die vrede op aarde kan versteur.
Hoe jammer tog dat ons hierdie perspektief verloor het! Selfs bang is om dit in te bring in ons gesprekke oor wat heilsaam vir ons toekoms is.
O Here, leer ons en ons leiers vandag tog weer die geheim en waarde van U en u gebooie te gehoorsaam.
Carel Anthonissen
