Ek maak jou vir hierdie volk ‘n bronsmuur waardeur hulle nie kan dring nie (Jeremia 15:20).
Die verrassende waarvan ons in Jeremia 15 hoor is dat wanneer Jeremia in vertwyfeling oor sy roeping verval, God selfs verwyt dat hy nie langer op God kan reken nie, dan antwoord God hom.
God tree nie terug en ignoreer Jeremia nie. Nee, dan luister God en begin opnuut met Jeremia praat.
Wat ons hoor, is verrassend.
Dit is naamlik dat God, ten spyte van Jeremia se verwyte en klagtes, sy onregverdige beskuldiging teen God (v 18), Jeremia steeds nodig het. Hom steeds as draer van sy woorde wil gebruik (v 19).
Trouens, God gaan in dié aangrypende gedeelte selfs ’n stap verder. God rus Jeremia ook toe vir sy moeilike taak deur sy leë en onrustige lewe met nuwe beloftes en hoop te vul.
Ook sy wonde met nuwe woorde te salf.
Jeremia hoor onder andere dat God hom nooit sal verlaat nie, dat God by hom sal wees, al het almal hom verlaat. Ook dat God hom weerbaar sal maak teen die verwerping en geweld van mense. Die profeet sal ‘n bronsmuur wees waardeur hulle wat teen hom veg, nie sal kan dring nie. Hulle beledigings sal hom nie langer kan kwets of verwond nie (v 20).
Watter wonderlike woorde! En dit is boonop vir jou en my bedoel.
Want glo dit of nie, God het – net soos met Jeremia – ‘n mens soos jy, ondanks al jou swakhede en twyfels, vandag nodig om sy woorde na ander toe uit te dra.
Here, dankie dat U ‘n swak mens soos ek wil gebruik om u woorde te verkondig en voor te leef. Maak my vandag weer ‘n waardige en moedige getuie vir U. Amen
Carel Anthonissen
