Toe hulle klaar geëet het, vra Jesus vir Simon Petrus: “Simon seun van Johannes, het jy My baie lief, meer as hulle hier?” (Johannes 21:15).
Wie enigsins nog twyfel dat God ‘n persoonlike God is wat intens met mense moeite doen, kan maar net weer die verhaal van Johannes 21:15-19 oor Petrus se merkwaardige herstel gaan lees.
Ja, hoe peil en beskryf ‘n mens die diepte en omvang van emosies in dié toneel?
Aan die een kant Petrus se verborge en broeiende skuld oor sy verloëning van Jesus – iets wat hom waarskynlik dae- en nagtelank moes pla en pynig. En dan die skok en verbasing wanneer Jesus op ‘n dag aan hulle verskyn. En bo-op alles die skaamte en onsekerheid toe Jesus met hom begin praat.
Nêrens anders in die Bybel hoor ons Jesus só intiem en persoonlik praat nie. Tot driemaal die herhalende vraag: “Simon seun van Johannes, het jy my baie lief?” (Joh 21:15, 16, 17).
Party mag hierin ‘n ligte verwyt, selfs ‘n subtiele teregwysing hoor. Vir Petrus was dit sy groot oomblik van bevryding – een waarin hy oorstelp Christus se hand van liefde en vriendskap opnuut kon voel. Ook geweet het: “My vriend het my vergewe en aanvaar!”
Want opgesluit in Jesus se woorde: “Het jy my waarlik lief?” moet ons ook die onuitgesproke verlange van Jesus self hoor: Om Petrus, en mense soos hy, se vriend te wees. Ja, ook deur hulle bemin te word.
Weet jy dat Jesus verlang dat jy ook ‘n hartsvriend vir Hom sal wees?
O Here, soos Petrus staan ons met huiwering voor U wanneer U na ons liefde vra. Ons is so swak, so onbetroubaar! Help ons vandag weer om u liefde en vriendskap te aanvaar en U ook met oorgawe te bemin. Amen
Carel Anthonissen
