Soos my Vader My liefhet, het Ek julle ook lief. Julle moet in my liefde bly (Johannes 15:9).
Onlangs kyk ek weer na ‘n foto van ‘n familie: vier kinders, elkeen met sy of haar gade, en die ouer ma en pa trots in die middel tussen die kroos.
Dit is ‘n foto soos baie ander.
En tog is daar skielik iets wat my by nadere betragting opval. Want behalwe dat almal duidelik vrolik en opgewek lyk, raak hulle hande iewers liefdevol aan mekaar – rus dit op ‘n skouer, streel dit aan ‘n nek, talm dit op ‘n skoot.
Die foto word skielik vir my ‘n prentjie van wat nie net bloedfamilie nie, maar ‘n hele gemeenskap behoort wees. Dit is mense wat te alle tye sorgend, liefdevol en vriendelik by mekaar en met mekaar sal verkeer.
Dus nie net wanneer hulle saam op iets soos ‘n foto moet poseer nie, maar veral wanneer hulle daagliks deur ‘n diverse, geskeide en dikwels hatige wêreld hulle pad moet vind. En dit dan moeiliker word om mekaar te bly verdra en vas te hou.
Dit is ons uitdaging as nasie en kerk, dat dit veral dán duidelik moet word dat ons één is. En dat ons liefde vir mekaar eg en diep is.
Sodat ons sonder té veel kwelling en huiwering aan mekaar sal wil raak.
Here, gee ons vandag daardie liefde wat nuuskierig bly oor mekaar en graag na mekaar wil uitreik. Amen
Carel Anthonissen
