‘n Goeie naam is meer werd as groot rykdom, die goeie gesindheid van ander meer as silwer en goud (Spreuke 22:1).
Die bekende rockster en musikant, David Bowie, is verlede week oorlede.
Opvallend was die wêreldwye waardering wat onmiddellik vir sy bydrae tot musiek opgeklink het. Veral sy kleurryke karakter, oorspronklikheid en voortdurende poging tot vernuwing het mense beïndruk.
Self het ek nooit baie aandag aan Bowie se musiek gegee nie, ondanks een van my goed ingeligte vriende se opmerking dat Bowie inderdaad ‘n “grote” in die musiekwêreld was.
‘n Vraag wat wel nou ná sy dood by my opgekom het, is die belangrike vraag oor watter beeld en erfenis onsself eendag gaan nalaat. Ja, hoe gaan mense ons onthou, oor ons praat, ons takseer wanneer ons ook eendag die aarde moet verlaat? Wat gaan ons naam alles by hulle oproep?
Gaan hulle ons onthou vir ons onversetlikheid, knorrigheid, slegte humeur, gierigheid of grootpratery? Of eerder vir ons geduld, nederigheid, omgee, deernis en vermoë om te luister?
Dit is belangrike vrae dié!
Tereg sing Randall Wicomb, plaaslike sanger wat ons ook onlangs ontval het: “Jy kan maar huil oor my naam, jy kan maar huil. My naam is my eer, my eer is my karakter.”
O Here, dankie vir die kosbare geskenk van ‘n goeie naam. En waar ons ons naam weggegooi en in oneer laat verval het, leer ons dat dit nooit te laat is om dit te herstel nie. Amen
Carel Anthonissen
