“… en toe hy hom sien, het hy hom innig jammer gekry. Hy het na hom toe gegaan, sy wonde met olie en wyn behandel en hulle verbind” (Lukas 10:33,34).
Ons moderne samelewing is regtig op sekere punte totaal windskeef en klaaglik.
Dink net hoe neuroties en behep ons met sekuriteit en kontrole geword het.
Toegegee, ons leef in ‘n korrupte wêreld waar die mees geharde misdadigers onder vroom voorwendsels opereer. Maar ons besorgdheid hieroor, en veral ons strategieë om dit teë te werk, mag tog nooit daartoe lei dat ons ons menslikheid verloor nie. Of soos die oortreders self word nie – hard, genadeloos en onbuigsaam nie.
Presies soos daardie amptenaar van die Britse ambassade wat onlangs tydens die aardbewing in Nepal my skoonsuster se jong dogter te woord gestaan het.
In dié tyd was sy by ‘n hotel in Katmandoe gestrand. Desperaat en moedeloos wou sy dringend met haar familie in aanraking kom. Maar sonder elektrisiteit in ‘n vervalle stad was dit moeilik. Uiteindelik was die Britse ambassade – een van die weinige instansies wat kontak met die buitewêreld gehad het – haar enigste toevlug.
Maar kan jy dit glo, haar versoek om ‘n enkele telefoonoproep na haar familie in Suid-Afrika te maak, is botweg geweier. Die rede? Alleenlik Britse burgers het dié voorreg!
Sjoe, wat se mentaliteit is dít, vra ek myself af, wat so harteloos en onbuigsaam is? Wat in só ‘n krisissituasie nie ‘n uitsondering kan maak om ‘n weerlose kind te help nie? Ook nie bereid is om manmoedig in die naam van liefde en sorg téén die sisteem se strak reëls op te staan nie?
Beslis was dit iemand wat nog nooit van Lukas 10:33-35 gehoor het nie!
Here, o gee ons vandag weer daardie moed om ter wille van liefde op te staan teen onbuigbare en liefdelose reëls. Amen
Carel Anthonissen
