Waar kom die stryd vandaan, waar kom die rusies onder julle vandaan? Kom dit nie van julle selfsugtige begeertes wat gedurig binne-in julle woed nie? (Jakobus 4:1).
Dit word toenemend ‘n uitdaging om kalm en bedaard op ons bedrywige paaie te bly.
Wanneer nóg een oor ‘n rooi robot jaag, op ‘n dubbelstreep verbysteek of teen jou agterste modderskerm kom sit, raak ‘n mens se bloeddruk gou ongesond hoog.
Onlangs in ‘n bank waar ek saam met ander my beurt afwag, luister ek ‘n interessante gesprek hieroor af – een waarin twee persone probeer uitpluis waarom mense vandag die padreëls so blatant oortree.
Die man is oortuig dat dit alles met selfsug te make het. “Die oortreders is mense wat eenvoudig net aan hulleself dink,” so voer hy aan. Die ander gesprekgenoot, ‘n vrou, is méér simpatiek en lei dit terug na onkunde. “Daar is meer mense vandag wat onervare is en nie die reëls ken nie – wat nooit motors besit het nie en nog moet leer,” is haar argument.
Waarskynlik het sy ‘n punt beet, maar my hart gaan tog met die man akkoord. Want juis onkunde en onervarenheid behoort ‘n rede vir groter versigtigheid en kalmte te wees.
Nee, baie mense ry onverskillig eenvoudig omdat hulle selfsugtig en slordig leef – hulle steur hulle weinig aan die verkeersreëls, aan ander mense of aan God en sy gebooie.
As Christene moet ons ‘n ander voorbeeld stel – een wat beter en minder selfsugtige waardes reflekteer, spesifiek op ons paaie.
Here, help ons tog in dié dae van spoed en ongeduld om minder selfsugtig en meer geduldig en liefdevol te leef. Amen
Carel Anthonissen
