“Daar is niemand wat tot U om hulp roep nie, niemand wat sy krag in U soek nie” (Jesaja 64:7).
Solank ons gewete ons nog pla en ons na God bly roep – al is dit ook met skryende klagtes en versugtinge – is daar nog hoop.
By Israel het hierdie afhanklikheid van God, die onrus en die soeke na God se troosvolle nabyheid, krag en hulp, op ‘n stadium totaal verdwyn.
Hoor net hoe kla Jesaja: “Daar is niemand wat tot U om hulp roep nie, niemand wat sy krag in U soek nie” (Jes 64:7).
Wie God nie langer benodig nie, bevind hulle inderdaad op glibberige terrein. Want aangewys net op jouself en jou eie krag, kan jy maklik afstomp van ander mense, veral van hulle wat arm en lamlendig is. Hulle wat nie so sterk, eiewys en selfstandig soos jy is nie.
Erger nog: Wanneer rampe en ellende jou tref, kan jy skielik uitvind dat jy, selfs met goeie vriende en vennote om jou, self met al jou suksesse en middele, méér alleen en kwesbaar is as wat jy gedink het. Ook nie altyd toegerus vir donker tye nie.
En só, sonder dat jy dit verwag of beplan het, kan jy onverwags in die buurt van wanhoop, uitsigloosheid en selfs groot eensaamheid beland. Asof nou oorgelaat aan jouself.
Ook sonder die troos van ‘n groter Hand wat jou kan dra.
O Here, bewaar ons vandag van onsself. Laat ons nie uit u hand glip nie. Amen
Carel Anthonissen
