Deur sy groot liefde het Hy ons wat dood was as gevolg van ons oortredings, saam met Christus lewend gemaak (Efesiërs 2:5).
Dat ons uit genade gered is en voortaan daardeur en daaruit mag leef, is volgens die groot Karl Barth die opwindendste nuus wat ʼn mens kán hoor.
Hierdie genade wat redding bring, só preek hy in een stadium vir die gevangenes, beteken nie maar net ʼn hand om ʼn skouer, ʼn bietjie troos of ʼn bietjie aanmoediging of verligting in ʼn tyd van nood nie.
Nee, hierdie reddende genade is veel meer dramaties en drasties. Dit beteken ons totale lewe is in een genadige oomblik soos ʼn stuk hout uit ʼn brandende vuur gepluk. En dit nie net vir een oomblik nie, maar van nou af tot in alle ewigheid.
Om die bevrydende betekenis en impak van God se genade te snap, verduidelik Barth verder, is om allereers ʼn oog te ontwikkel vir die diep dilemma waarin ons as mense gedurig verkeer. In sy woorde:
“We are all prisoners – prisoners of our own obstinacy, our many greeds, our various anxieties, our own mistrust and in the last analysis of our own unbelief. We are all sufferers. Most of all we suffer from ourselves. We suffer in the shadow of death and of eternal judgement.”
Te midde van dié ellende kom God se woord vandag weer na ons toe met die blye versekering en toesegging: dat God ons uit die vuur gered het; dat God in Jesus die mure van ons gevangenskap afgebreek en ons bevry het. Sodat ons vandag saam met die hele skepping ʼn sug van diepe verligting en dankbaarheid kan slaak.
In dié versekering mag jy vandag weer gaan rus.
O Here, dit bly ons groot troos dat U ons uit genade gered het en steeds red. Help ons om dit die fondament van ons lewe te maak. Amen.
Carel Anthonissen
