Op hoogmoed volg ondergang, op selfverheffing volg die val (Spreuke 16:18).
Ek glimlag wanneer my jong vriend sy storie vertel.
Hoe hy ná die geboorte van hulle eerste kinders – ʼn tweeling – hardkoppig geweier het dat sy ma afvlieg om te kom help. “Ons kan dit self doen,” was sy argument.
Maar toe, ná twee vermoeiende en slapelose nagte, vertel hy, bevind hy hom een oggend met die telefoon in sy hand. “Ma, jy moet asseblief kom help. Ons het jou nodig!”
Dit is nou al dertien jare later. Maar hy lag steeds wanneer hy dié storie vertel. En eindig dan met hierdie woorde: “Ja, so het ek geval van hero tot zero.”
Wat my vriend destyds geleer het, is ʼn ou Bybelse waarheid: ʼn Mens moet van tyd tot tyd jou trots sluk en aanvaar: Ek is nie die sterk en onafhanklike held wat ek gedink het ek is nie. Ek het ander mense nodig. Ook die God wat my in my swakheid kan bystaan.
Wie hulle swakhede en afhanklikheid eerlik aanvaar en erken, wen heelpad.
Hoe bedrieglik en trots is die hart nie, Here! Leer ons vandag opnuut dat ons krag in nederige afhanklikheid van U en van ander mense geleë is. Amen.
Carel Anthonissen
