Dit alles sê ek vir julle eie beswil. Ek wil julle nie aan bande lê nie, maar ek wil hê julle moet in eerbaarheid lewe en in onverdeelde toewyding aan die Here (1 Korinthiërs 7:35).
Onlangs vra ‘n bekommerde ma my of egskeiding vir mense wat hulleself gelowiges noem, geoorloof is.
‘n Egpaar, naby-familie van haar, het ná jare van twis en pynlike kwetsing, sodanig van mekaar vervreem geraak dat egskeiding nou na die enigste uitweg lyk. En dié gelowige ma wil wéét, want sy voel haarself verantwoordelik.
Vroeër jare sou dit nouliks ‘n kwessie wees. Die kerklike standpunt was duidelik, en min het daarmee gestry: “Skei is sonde. Dit druis lynreg in teen God se wil.”
Maar vandag, soos ons almal weet, staan sake tog ietwat anders.
Daar is die moderne gees van individualisme, saam met nuwe wetgewing, wat dit makliker as ooit maak om te skei. Selfs te redeneer dat net één verhouding in ‘n leeftyd, onrealisties en kortsigtig is.
Daar is gevare in so ‘n gees of siening.
Dit onderskat meesal die trauma van egskeiding, veral waar dit die lewe van kinders raak. Boonop kan dit ‘n knieval voor ‘n uiters selfsugtige lewenshouding wees – een waarin die deugde van geduld en vasbyt, van sáám die spreekwoordelike sak sout opeet, nooit werklik beproef word nie. Wat nog te sê van die vreugdes en vryheid wat opgesluit lê in moedige dade van getrouheid, opoffering, vergifnis en versoening.
‘n Vorige geslag se verbintenis om bymekaar te bly “totdat die dood ons skei”, het steeds groot waarde. Dit weerspieël dikwels veel groter durf en heldemoed as die impulsiewe en kortsigtige besluit om te skei.
En tog, tog is daar omstandighede waarin egskeiding ‘n opsie kan word. Waarin gelowiges mag weet dat so ‘n keuse hulle nie noodwendig onder die oordeel van God plaas nie. Ook omdat dié soort huwelik of verhouding miskien nooit eers binne God se goeie wil was nie. Ook nie die gees van sy liefde geadem het nie.
So ‘n huwelik of verhouding is een waarin mense se identiteit oor tyd ondergrawe is, hulle vryheid doodgewurg en hulle waardigheid geskend is – ‘n huwelik waarin mense só vertrap, mishandel, misken en beledig is dat hulle kwalik meer vir hulleself kan dink of opstaan.
In sulke gevalle soek jy allereers hulp, maar moet jy ook dink aan jou toekoms.
Here, leer ons vandag om, soos Paulus, eerbaar, maar ook eerlik, voor U te leef. Amen
Carel Anthonissen
