Moenie dat liefde en trou by jou ontbreek nie; leef daarmee saam, maak dit deel van jou lewe (Spreuke 3:3).
Vroeg verlede week kom die boodskap deur: “Lexi vanoggend oorlede nadat sy deur die nag gesukkel het om asem te haal.”
Lexi was baie jare lank my oudste seun en sy familie se geliefde hond.
Intelligent met sagte oë was Lexi altyd bly om mense, met name die familie, te sien. Haar opgewonde blaf en wikkellende stert het dit altyd duidelik gewys. En getrou aan die sinspeling in haar naam, het sy graag aan mense gelek. Asof sy wou sê: “Onthou, ek is ook hier. En soos julle, het ek ook liefde en aandag nodig.”
Al het ons ver van die kinders gewoon en nie so dikwels daar gekom nie, was Lexi se dood nogtans ‘n skok wat my etlike dae lank tranerig en hartseer gelaat het. Ook skuldig laat voel het omrede ek skielik al die kere onthou het wat sy na my gekom het vir ‘n bietjie warmte, liefde en aandag. En ek, dikwels vanweë haar gelek, afsydig en selfs afwysend gereageer het.
Lexi se dood het my opnuut laat besef hoe kosbaar ons verbintenisse ook met ons diere is. En hoe waaksaam ons moet wees om nie ons kanse om liefde te bewys, verby laat glip nie.
Want spyt kan, soos in my geval, maklik te laat kom.
O Here, gee ons vandag weer die liefde om ander te ondersteun, te versterk en bly te maak – veral ook wanneer dit ons troeteldiere is. Amen
Carel Anthonissen
